مرحوم داریوش شایگانمفهوم «تعطیلی های تاریخ» را برای وصف عقب سختی وارثین تمدن های ارشد آسیایی و آفریقایی از تکانه های مبصر تاریخ خلق کرد. رئیس جمهوری ولی از تعطیلی در یک مفهوم ملموس برنده سخن می گوید: کشور را تعطیل نکنیم! تعطیل کردن قلمرو یعنی مستغرق شدن در تعطیلی های تاریخ، یعنی متعاقب ماندن از سفر تحول واقعیت های پرگیر- که فرصت های توسعه و پیشرفت در آن نهانی است-: «فردا ما هستیم و می گوییم چه کسانی ملک را تعطیل کردند. » امروز اما مهم تر از پرداختن بوسیله این استفسار که چه کسانی کشور را تعطیل کردند، آن است که بگوییم تعطیلی ناحیه چیست و چه توابع هولناکی برای امروز و فردای ما دارد.
شایگان از تعطیلی ها و عقب ماندگی از «جهان» سخن می گفت: «منطقه ما ۴۰۰-۳۰۰ سال است که در تعطیلات تاریخی بوسیله سر می برد. استبدادی عثمانی نمونه خوبی است، در مقابل با اینکه یک پایش داخل اروپا بود، نه بیدار رنسانس شد، نه عصر روشنگری و نه انقلاب صنعت. شعر ما این است. بنابراین من اندیشه می کنم ما حاجت به یک ساختمانی تکانی ذهنی داریم. »
ادبیات ما چیز دیگری است، ادبیات ظهر سختی توأمان از تحولات «دنیا» و از «دنیا نزدیک». قید این مدت، دنیا نزدیک ما دچار تحول های ژرفی شده است: به ژاپن، سنگاپور، اکراه جنوبی و مالزی بنگریم، هند را تماشا کنیم و حتی همین ترکیه را ببینیم. شهروندان ما حالا این تحولات را با چشمان مسلح و چشمان غیرمسلح می بینند. هرچه به هزاره سوم نزدیک شدیم، تحولات محیطی فشرده مرطوب و سریع برنده تو دوروبر ما تحول می نرم بغرنج از جایی رخ می دهد که این تغییرات سریع مرطوب از ادراک ما از تحولات ائتلاف می افتند به یک معنا رجحان و تأخر واقعیت و شعور زمانی مسأله اصلی ماست. شاید عتیق الگوهای معرفتی ما اجازه دریافتن آن تحول عمیق را که در جهان ما درون جاه تکوین است نمی دهد. بعضی پیش – به بهانه ورود ساختارهای مورد احتیاج بخاطر ورود زنان بوسیله ورزشگاه- در بحث اطراف لزوم حساسیت تحولات جامعه خودمان مفهوم «فقدان ساختارهای مجرد» را بوسیله پیش کشیدم. قضا و قدر از مدت ها پیش ساختارهای رقیق افزاری حضور بانوان در استادیوم ها را فراهم کرده وجود اما «ساختارهای ذهنی» برخی مخالفین هنوز در عصر ممنوعیت ویدئو و نوارهای بتاماکس به سر می سرما. اگر این پشت ماندگی و زیستن داخل «تعطیلی های تاریخ» تراشیدن پس چیست.
تلاش برای تعطیلی اقتصاد هم از همین جنس است. عدم رسیدن به کنوانسیون های جهانی مربوط به مبارزه با پولشویی یعنی حاضر بودن الحاق بوسیله نظام بانکی جهانی داخل بالاترین سطح خود یعنی تعطیل کردن اقتصاد و تن دادن بوسیله کاهش ارزش پول و دل خوش کردن به درآمدهای کمینه برای سازمان یک کشور ارشد. رئیس جمهوری در پاسخ بوسیله اقدام مخالفان برجام و دنباله بایکوت می گوید؛ اگر درهای ناحیه را به روی جهان ببندیم، باز حزن این امت عمر روزمره بدون ترفیع و آینده درخشان خواهد داشت اما این ملت برتر چیزی فراتر از بقای محض و حیات محض است. تقلیل شهروند به یک هستی بیولوژیک محض چیزی سوا آنچه فیلسوفی آن را «بود برهنه» نامیده نیست. یعنی زندگی عاری از سبک زندگی و کرامت و توسعه و پیشرفت و رفاه که کمال مطلوب غایی تحریم های امریکایی نیز همین هست. باید ضمن مبارزه با عنصر تحریم درون خال کانونی آن، با این الهه های ذهنی تحریم که تحریم را بزک می بطی ء و به شکل امری اجتناب ناپذیر بخاطر اجتماع ایران بازنمایی می کند همچنین مبارزه کرد. نصیب و قسمت داخل مسیری پایدار می کوشد بت تحریم ها غصه در ذهنیت ها و اندوه تو عینیت صرفه جویی و دیپلماسی بشکند. خیر استراتژی بایکوت سرنوشت محتوم ایران است و خیر برای شکستن آن نیاز به سرافکندگی ملی و هیکل دادن بوسیله زور درون قالب نظم امریکایی است. کشور ما با انقلاب اسلامی و با فرآیند تأسیس نهادهای مردم سالاری در پای صندوق های رأی وارد کتاب گیتی شد و نباید و نمی نبوغ این کشور جهانی شده را دوباره بوسیله یک جزیره فروبسته درخود دگرگونی کرد. مهتر جمهوری پیشتر از آنهایی سخن می گفت که سعی می کنند به موازات دیوار کشی تحریم گران به دور ایران، یک دیوار قطورتر از بایکوت را حول دنیا صرفه جویی و بانک و ارتباطات و دیپلماسی را معماری کنند و جنبه ای نهادین به تحریم های ضد ایرانی ببخشند. اگر می خواهیم مبارزه با فساد عمق بیشتری به خود بگیرد و به اقدامات مقطعی ونمادین محدود نشود باید زیرساخت های آن را آماده کنیم و لایحه شفافیت و لایحه تعارض منافع را داخل حیات هر روزه جامعه ساری کنیم. به معروفیت هیچ مبارزه ای نمی توان صرفه جویی و دیپلماسی را به تعطیلی کشاند.
کشورما در همان نخستین سال متولد جمهوری اسلامی در سامانه رفراندوم وانتخابات مجلس قانون مهم و مجلس شورای اسلامی داخل سال ۵۸ سرزده با یک تیک برق آسا از اعماق استبداد ۲۵۰۰ ساله بوسیله سطح مردم سالاری های نخست جهان صعود کرد. اینکه واگذاری مهتر جمهوری به الگوی «همه با اندوه» کمیسیون نخست، یعنی مشارکت همه ملت با همه رنگ های خود و نامزدی همگی گرایش های سیاسی را منافی مر عادت بنامیم معنایی جز زندگی کردن درون تعطیلی های تاریخ و بازگشت به شبهه های قرون سپری شده ندارد. تلاش بخاطر کشاندن حوزه به تعطیلی های اقتصاد و مکان دلگشا کردن داخل تعطیلی های درازمدت کتاب آنجا رخ می نماید که فدایی هنوز از کهن الگوهای مربوط به مبارزه با برنامه تعامل با جهان طالع متابعت می کنند. هم بدان فکر کردن موهوم که جزیره شدن و بستن درهای کشور به روی دنیا بیرون یعنی مبارزه با امریکا! واقعیت های جهانی به انعام نشان می دهد در رخساره صبر قبض تو مسوده سیاه دسته ویژه اقدام مالی واگذاری پول کمینه حتی از کشورهای همسایه امکانپذیر نخواهد حیات. اگر بهره از تحریم های امریکا حزن خارج شویم بیرون آمدن از این مسوده سیاه به کام رژیم صهیونیستی متصل خواهد شد. فرآیندهای جهانی شدن و پروتکل های بین المللی هرچند محدودیت هایی بخاطر ما به همراه خواهد داشت اما قطعاً تو آنها فرصت های بسیاری برای قلمرو و اولاد های امروز و فردا مستور است. این قطعاً به پروگرام ریزی و طریق نگاه ما مرتبط است. بوسیله مخالفان توصیه می کنم از خوانش مکرر نطق های ترامپ آنجا که رسالت خویشتن را مبارزه با جهانی شدن می خواند دریغ نکنند. همین ماه گذشته بود که ترامپ داخل موسسه ملل از مبارزه ملی گرایانه خویشتن با فرآیندهای جهانی شدن سخن گفت وگفتمان ضد جهانی شدن را با تهاجم به گره و ایران تکمیل کرد. در مقابل از نظر ترامپ وآن جریان خاص ضد جهانی شدن تو امریکا که ترامپ پلیس آن است، چین موفق شده است داخل طول ۴۰ سال اخیر با استفاده حداکثری از مزایای فرآیندهای مثبت جهانی شدن، مثل جهانی شدن تبادل رخت واطلاعات، خود را از اعماق کتاب به سطح یک غلبه اقتصادی تراز مقدمه جهان بالا بکشد. ترامپ می خواهد بگوید کشورهایی مثل گره یا هند ودیگر کشورهای پریدن یافته ظرف ۴۰ سال اخیر، «به هزینه ما» یعنی به یمن گشادگی دیپلماسی اقتصادی وسیاسی وحضور تو امریکا ثروتمند شده اند وباید بوسیله این عهد جهانی شدن سرانجام داد. بدین شمارش مبارزه با زورگویی های ترامپ بوسیله مفهوم آن نیست که سرزمین خویشتن را داوطلبانه تبدیل به یک جزیره محاصره شده درون تراکم از ائتلاف های ضد ایرانی کنیم، برعکس، باید کوشش کنیم با همسایگان، منطقه و با دنیا دور ونزدیک برآمیزیم و با درکی از تحولات سریع جهانی، تغییرات محیطی گسترده و روزافزون فرصت های بیشتری برای رشد و ترقی و پیشرفت کشور فراهم سازیم. برنامه های فقرزدایی با بزرگ شدن اقتصاد محقق خواهد شد.